Futbol, hayat üzere bir oyundur ve oyunu en âlâ oynayan, yalnızca yetenekleriyle değil, zihniyle de kazanan olur.
Nietzsche’nin dediği üzere, “Seni öldürmeyen şey güçlendirir.”
İşte tam da bu türlü bir noktadayız. Galatasaray ve Fenerbahçe, şampiyonluk yolundaki son dönemeçlerden birinde yarın karşı karşıya gelirken, sırf üç puan değil, bir dönemin ruhu da alana çıkıyor.

Okan Buruk’un Galatasaray’ı, 6 puanlık avantajıyla dorukta. Lakin avantaj, bazen yük olur. Tıpkı bir satranç ustasının taş ziyadesiyle rahatlaması gibi… Büyük zaferler büyük sorumlulukları da beraberinde getirir. Son haftalarda Avrupa’dan elenmenin ve yorgunluğun tesirleri alana yansımış durumda. Sarı-kırmızılılar, oyunun temposunu kaybettiklerinde, eski gücünü arayan bir gladyatöre dönüşüyorlar. Lakin onların en büyük silahı Osimhen. O, savunmaların ortasına bir hançer üzere dalabilen, ceza alanında bir filozof üzere düşünebilen bir golcü. “Bana sağlam bir nokta verin, dünyayı yerinden oynatayım” diyen Arşimet üzere, Osimhen de rakip savunmayı dağıtacak güce sahip.

Öte yanda, Jose Mourinho’nun Fenerbahçesi. Portekizli dahi, taktik savaşlarını ustalıkla yöneten bir kumandan üzere. “Zafer, en çok sabredebilene aittir” diyen Napolyon’un müsaadeden giden Mourinho, Avrupa’da son 16’a yürüyerek moral kazandı. Grubu formda, mental olarak canlı ve savaşmaya hazır. Avrupa’da devam etmenin getirdiği özgüvenle alana çıkacaklar. En Nesyri, kılıcını bilemiş bir savaşçı üzere, savunmaların ardına sızmaya hazır. Fenerbahçe’nin bu maçtaki en büyük avantajı, ruhsal üstünlük. Kazanırlarsa, sırf puan farkını azaltmakla kalmayacak, rakibin zihnine de kuşku tohumlarını ekecekler.

Bu derbi, yalnızca bir maç değil, bir satranç oyunu. Bir atılım yanlış yapılırsa, geri dönüşü güç olabilir. Galatasaray, dörtlü savunmayla ön alan temposunu ve pas oyununu sürdürmeli. Sara ve Torreira orta alanda dinamo üzere çalışmalı. Barış Alper suratına, gücüne aklını da eklemeli. Fenerbahçe ise Mourinho’nun ustalıkla kurduğu savunma-kapan ve süratli atak formülüyle alanda yer almalı. Dzeko ve Tadiç ustalıklarını, Fred ve Syzmanski güçlerini konuşturmalı.
Tarihin tozlu sayfalarına, kimin kahraman olarak geçeceği sorusu ise 90 dakikanın sonunda yanıt bulacak.

Son düdük çaldığında, kimin kazanacağını bilmiyoruz. Ancak bir şey kesin. Kazanan, sırf alanda değil, zihninde de en güçlü olan olacak. Zira futbol, yalnızca ayakla değil, akılla da oynanır.