Bahara merhaba demeye hazırlandığımız şu günlerde, memleketin üzerine çöken karabulutlar bir mevsim değil, bir zihniyetin habercisi güya. Gözaltılar, tutuklamalar, baskı, sansür… TOMA’lar, biber gazları, plastik mermiler sokakların lisanına çevrilmiş tehditler oldu.
Özgürlük karaborsada.
Umut hacizde.
Nefes almak, yalnızca bedensel değil, zihinsel bir çabaya dönüşmüş halde.
Ve tüm bunların ortasında, hayat ısrarla akıyor.
Futbol da o denli.
Fenerbahçe ve Bodrumspor, işte bu ağır havada çıktılar alana. Ancak Bodrum’un havası bir oburdur; gündüz güneşi, akşam meltemi insanı diriltir.
Bu sefer o dirilişin ismi Fenerbahçe oldu. Avrupa’ya vedanın akabinde Samsun beraberliğiyle başkan Galatasaray’ın 9 puan gerisine düşen Sarı-Lacivertliler, Bodrum’da farklı bir galibiyetle yine umuda tutundu.

Fenerbahçe, oyunun genelinde rakibine bariz üstünlük kurdu. Jose Morais’in gelişiyle çıkışa geçen Bodrumspor, bu baskıya karşı koyamadı. O denli ki, birinci yarı dolduğunda mesken sahibinin penaltı dışında durumu bile yoktu.

Fenerbahçe ise savunmada sağlam, orta alanda dirençli, kanatlarda tesirliydi. Hamlede ise kötü iş bitirici.
Oğuz, yeniden sahanın en güzellerindendi. Sarı-Lacivertliler o denli baskı kurdu ki, birinci yarıda dönemin en yüksek gol beklentisine ulaştılar ve golleri art geriye sıraladılar.
Skiniar, Oğuz, Szymanski ve Talisca’nın penaltıdan attığı gollerle de, daha devre bitmeden maçı fiilen bitirdiler.
İkinci yarıda Bodrumspor 4 oyuncu değişikliğiyle biraz canlandı, alanda roller değişti. Âlâ de durum buldular ancak kalede Irfan Can’a takıldılar.
Son dakikalarda Fredy’in muhteşem golü ve direkten dönen şutu Bodrumspor ismine yalnızca bir teselliydi. Zira atı alan Üsküdar’ı geçmişti.
90 dakika sonunda skor tabelasında “Bodrumspor: 2-Fenerbahçe: 4” yazıyordu.

Bodrum’un simge ismi Halikarnas Balıkçısı Cevat Şakir’in en sevdiği selamlama sözcüğü “Merhaba”ydı.
Fenerbahçe de geriye düştüğü şampiyonluk yarışına bu galibiyetle “Merhaba” dedi.
Hem de Beşiktaş-Galatasaray derbisi öncesi.