Süper Lig, bugün tekrar perde açtı. Galatasaray’ın Kasımpaşa karşısında bıraktığı iki puanın akabinde, Fenerbahçe Antalyaspor’u yenerek ortadaki farkı dörde indirdi. Artık şampiyonluk yolunun taşları, önümüzdeki on bir hafta boyunca kıran kırana bir çabayla döşenecek.
Bu yol, sırf puanların değil, tıpkı vakitte ruhun, direncin ve inancın sınandığı bir meydan okuma olacak.
Fenerbahçe, adeta geriden gelen bir maratoncunun içgüdüleriyle ilerliyor. Aç, azimli ve kararlı. 2025 yılında Avrupa dahil oynadığı on yedi maçta mağlubiyet yüzü görmedi. Alanda bir ivme yakaladı. Her adımı ritmik, her atılımı planlı. Yıldız futbolcuları fevkalade bir form yakalamış durumda.
İşte bu gece… Sarı Lacivertliler o denli ateşli, o denli iştahlı başladı ki, karşılarında çelik olsa erirdi. Son beş maçtır yenilmeyen Antalyaspor, bu şiddetli atak dalgası karşısında dayanamadı.
Henüz birinci yarım saat dolmadan sahneye çıkan Mert Müldür, Tadic ve En-Nesyri, peş peşe gelen golleriyle tabelayı 3-0’a taşıdı. Dakikalar 30’u gösterdiğinde, Kadıköy’de galibiyetin ismi çoktan yazılıyordu. Maç daha bitmemişti, daha 60 dakika vardı lakin Fenerbahçe, rakibini diz çöktüren bir savaşçının özgüveniyle zaferini ilan etti.
İkinci yarı yalnızca formaliteydi.
Fenerbahçe savunmada sağlam, orta alanda dirençli, hamlede bitiriciydi.
Özellikle kanat tertipleriyle rakip savunmayı bunalttı.
Haftalar ilerledikçe Mourinho’nun tesiri görünmeye başladı.
Portekizli hoca ideoloji yapmayı sever. Futbolcularına Çinli filozof Sun Tzu’nun kelamını hatırlatıyor sanıyorum.

“Zafer, en çok sabredenin olur.”

Ya da Nietzsche’nin ideolojisini aşılıyor.

“Kimse senin ne kadar güçlü olduğunu bilmez, ta ki güçlü olmaktan öteki devan kalmayana kadar.”

Fenerbahçe bilhassa 3’lü savunma ve çift forvete geçtikten sonra gücünü göstermeye başladı.
Sezon uzunluğu ağır eleştirilen Sarı Lacivertliler bugün Avrupa’da yoluna devam eden tek Türk ekibi ve fikstüre bakılırsa Süper Lig’de en az Galatasaray kadar şampiyonluk bahtına sahip.
Bu yüzden kalan 11 maç büyük heyecanlara hamile.
Fenerbahçe’nin bu çıkışına karşılık Galatasaray’da gözle görünür bir düşüş var. Son altı maçında sadece bir galibiyet alan Sarı Kırmızılılar düşüş trendine girdi. Alanda vakit zaman kaybolan bir ışık gibi… Futbolu geriliyor, ritmini kaybediyor, kolay gol yiyor ve Osimhen hariç yıldızları formsuz.
Önümüzdeki süreç, yalnızca bir şampiyon belirlemeyecek. Birebir vakitte iradenin, dayanıklılığın, oyuna adanmışlığın ve kazanma isteğinin gerçek pahasını kimin verdiğini de gösterecek.
Bekleyelim ve görelim.
Bakalım dönem sonu bize hangi öyküyü anlatacak?
Rahmetli Levent Kırca’nın “Olacak o kadar”ını hatırlatır üzere.
“Aç gözünü seyret, tekrarı yok bunun.”