“Erdoğan yapayalnız kaldı”

İki haber bir gün ortayla geldi.
İlki, Gonca Kuriş’in katiliyle birlikte iki Hizbullahçının affıydı.
Erdoğan, gencecik çocukları cezaevlerine, içerdeki çetelerin zulmüne gönderirken Hizbullahçılar için af kararnamesini imzalayıvermişti.

Neredeyse senkronize biçimde, evvel İsrail medyasından.. Daha sonra, ortalarında Saray medyasının da olduğu mahfillerden çarpıcı bir haber geldi.
Netanyahu, kabinesini toplayacaktı. Hem de “TÜRKİYE GÜNDEMİYLE”.
Gerekçe, Türkiye’nin Suriye’deki varlığını genişletmesinden duyulan kaygıydı. Haberde şöyle deniyordu:
“Suriye idaresinin ekonomik, askeri ve siyasi yardım alma karşılığında, Rusya’nın Akdeniz kıyısındaki tek üssü Tartus’un yanıbaşında.. Humus’ta, bir askeri üssü Türk ordusuna devretmek için Ankara ile ileri seviyede görüşmeler yaptığı öne sürülüyor, bunun da İsrail’i önemli ölçüde endişelendirdiği vurgulanıyordu.”

Bu yüzden ne olup bittiğini.. Erdoğan ile Şara ortasındaki pazarlıkları lakin bu türlü dolaylı biçimde anlayabiliyoruz.

Anlayamadıklarımızı da -Şara’nın ricasıyla mı kim bilir- katillerin hür bırakılmasından.. Suriye lafı geçtiğinde Recep Tayyip ve Bilal Erdoğan’ın gözlerinin parlamasından seziyoruz.

Gözler parlıyor.. Fakat dudaklar mühürlü!
Sadece bizler değil.. O denli görünüyor ki, Bahçeli “aman rahatsız etmeyelim” kibarlığıyla gündemin “dışında” tutuluyor!
Dahası, kestirim etmenin ötesinde, Cumhur Ittifakı’nın fiilen sona erdiğini görüyoruz. Ne bir ziyaret.. Ne bir sevgi dolu ileti.. Can ile canan başka düşmüş, belli

Tam da bu sırada, Türk siyasetinde, bilhassa ‘90’larda çok konuşulan Mümtazer Türköne bombanın pimini çekmez mi! Hani şu meşhur “yürek yemiş” deyişini hatırlatan bir yazı yazıp üstüne X’te paylaşmaz mı!

“ERDOĞAN YAPAYALNIZ KALDI”

“Dikta rejimleri seçim kaybetmez. 2015’den beri Kelamda Dikta rejimi, arka arda seçim kaybetti. Şu anda bile çoğunluğu değil, MHP dayanağı ile ayakta duran bir azınlığa dayanıyor.
Nitekim son İmamoğlu operasyonu, kazanamayacağını bildiği seçim yerine, elindeki güçleri seferber edip bir Bizans Saray Tertibi inşa etmeyi amaçlıyordu. İç çekişmelerine güvenip CHP ortadan ikiye bölünecek, bu ortada endişe iklimi hükümran olacak, alternatif iktidar arayanların fenerleri sönecekti. Halkın özgürlük, adalet ve uygun idare susuzluğu siyaset sahnesindeki entrikaların üzerinden bir sel üzere aştı ve diktanın “sözde” kısmı da sular altında kaldı.

Evrensel ve tarihî örnekler dikta rejimlerinin, hatta “sözde” olanların bile silahlı bir güce, yani orduya dayandığını gösteriyor. Sisi, Mısır’ı ordusu ile yönetiyor. Bizim ordumuzun bir dikta rejiminin koltuk değneği olabileceğini hayal etmek bile mümkün değil. Paramiliter örgütlenmeler ise, gevşek bir muhafazakâr dokudan üretilemezler.

Toplumdan gelen çok güçlü bir iktidar değişimi talebi var. Bunun karşısında duracak bir güç ve bir mahzur yok. Yerine neyin geleceği konusunda başlar net değil, ancak mevcut iktidarı değiştirmek konusunda muhalefetin her hücresi tek bir vücut üzere hareket ediyor.

Gidiş bileti kesilmiş. Kaygı dağları yani iktidarı bekliyor, düz ovayı yani muhalefeti değil. O kadar güce ve deneyime karşın iktidar kanadı organize bir hamleye kalkamıyor. Erdoğan tek başına vuruşuyor, yanında ve ardında kimse yok; yapayalnız. Zira iktidar sahipleri ve destekçileri kendi geleceklerini garanti altına alma tasası ile toprağa uygun kamuflajlara gizlenmiş durumdalar. Diktanın muhalefeti susturması ve durdurması beklenen kaygı iklimi, bilakis iktidar kanadını kilitliyor. Kendi çıkardığı isyanı bastırmak bir kenara, kendi saflarında iktidarın burçlarına hükümran olan kaygıyı bile gideremiyor.

Tatsız tuzsuz tekrarlarla uzatılan öykü sona erdi. Yeni bir öykü yazmak için yeni ilhamlarla yeni bir çağ başlıyor.

Erken Seçim kararı alındığı anda CDS, faizler düşer, döviz denetim altına girer, yabancı sermaye tekrar giriş yapar. Yerli sermaye daha uzun vadeli planlamaya geçer.

Tek başına iktisadın zorlayıcı şartları erken seçimi mecburi istikamet olarak önümüze çıkarmaya kâfi.

Elbette direnecek, ipe un serecek. Ancak “sözde” değil, iktisadın, halkın ve bir bütün olarak ülkenin çıkarlarına teslim olup erken seçime gidecek.

Başka devası yok.”

YARIN İKTİSADIN GÜCÜ GÖRÜNÜR MÜ?

Bu tahlilin sonrasında “ARTIK ERKEN SEÇİM KAÇINILMAZ” diyor Türköne. Elbette muhakkak şartlarda. İktisat, o şartlardan biri. Yarın da bunun test edileceği bir gün:

“2 NİSAN topyekun boykot günü..”

Çağrı üniversiteli gençlerden geldi. Yarın “HİÇBİR ŞEY SATIN ALMAMA GÜNÜ”.

İşçi sınıfının evvel 12 Eylül darbesiyle, yıllar sonra 20 Temmuz OHAL ilanıyla “üretimden gelen güç” sakatlandı.

Şimdi “tüketimden gelen güç” imtihan verecek. Elbette trol ordusu ve Türköne’nin andığı paramiliter oluşum yeniden alana sürülecek. Alışveriş yapacaklar.. Kahkaha eşliğinde boykot edilen eserleri tüketecekler.

Erdoğan’ın bileti kesildi mi? Camdan kulesinde YAPAYALNIZ mı? Bugünden söylemek sıkıntı.

Ancak şu kadarını söyleyebilirim; 19 Mart’tan bu yana izlediği yol, bırakın ortak aklı.. rastgele bir seviyede aklı göstermiyor.

Zihinleri yıllarca uydurma masallarla doldurulan seçmenine DÜNYA LİDERİ diye pazarlanırken, bugün 20’lerindeki gençlerin gücüne yeniliyor.