Efendiler

Efendiler; yarın Cumhuriyetimiz 101. yaşına giriyor.

Farkında mısınız?

Geçen sene 29 Ekim’de 100. yıldönümünde sınıfta kalmıştınız. Devlet bir asırlık cumhuriyetin hakkını verememişti. Ne gerçek düzgün bir kutlama gerçekleşti ne de 100. yıl anısına bir anıt/bir sembol yapıldı.

Hani nerede?

Neyse ki; halk rejimine sahip çıktı da kendi kutlamasını yaptı.

Ve işte yeniden bir 29 Ekim’e ulaştık.

Yarın Cumhuriyet Bayramı.

Yeni ve son devletimiz Türkiye Cumhuriyeti 101 yaşına girecek.

Acaba bu defa hakkıyla kutlanacak mı? Manasına ulaşılacak mı?

Devletimizin sonsuza kadar yaşaması için halkımıza moral, motivasyon, güç ve kararlılık kaynağı olabilecek mi?

İlk 100 yıl çok kritikti. O eşik aşıldı. Artık daha şiddetli bir basamağa geçildi. Bölgeye baksanıza. Irak ne olmuş? İran ne durumda? Suriye paramparça. Lübnan dağılmış. Kuzeyde Ukrayna/ Rusya savaşıyor. Filistin halkı kıyımdan geçiriliyor.

BİZ VATANIMIZIN, CUMHURİYETİMİZİN DEĞERİNİ BİLMEYECEK MİYİZ?

Mana dedik ya…

İşte bunu anlamalıyız.

Cumhuriyet bunu nasıl sağladı?

Rejimin hangi temelleri toprak bütünlüğümüzün ve kardeşliğimizin teminatı oldu?

Bunları biliyor muyuz?

İşte bayramlar bunun içindir. Kutlamak ve daha çok anlamak.

ERTELENEMEZ !

Nedir devletimizin asılları? Cumhuriyetimiz kurulurken değişti. Ne değiştirildi?

Devrim ne getirdi de bizi koruyor?

Padişah yok, seçilmiş Cumhurbaşkanı var. Günü gelince halk karar verecek ve gidecek. Hanedanlık yok. Babadan oğula geçecek sultanlık periyodu 100 yıl evvel bitti.

Biz kul değiliz. Yurttaşız. Hak sahibi vatandaşlarız. Ve eşitiz. Lisan, din, mezhep, cinsiyet, statü farkı gözetilemez. Laiklik bunun sigortasıdır. Herkes istediği üzere yaşar.

Ve kadınlar…

Cumhuriyetimiz bir bayan ihtilalidir. Eşit haklara sahip oldular. Özgürleştiler.

Başka?

Cumhuriyetimiz bir eğitim seferberliğidir.

Bir kültür ihtilalidir. Bir aydınlanmadır.

Kalkınma hareketidir Türkiye Cumhuriyeti.

Yurtta ve dünyada barış ideolojisidir.

Çocuklara bayram armağan eden, Cumhuriyeti gençlere emanet eden, öğretmeni baş tacı gören, üreten köylüyü milletin efendisi olarak yücelten bir bakış acısıdır bizim sistemimiz.

Dikkatinizi çekerim başımızı belaya sokan her olay bu asıllardan uzaklaşmanın sonucudur. Tek tek inceleyin isterseniz. Cumhuriyetin kuruluş bedellerine, kurucu ideolojiye sadık kalsak hiç bir vakit beka problemimiz olmaz.

Kurtuluş ebediyen kuruluş ayarlarında.

İÇ CEPHEYİ GÜÇLÜ KILACAK olan da budur.

Peki soralım o halde:

Herhangi bir münasebetle böylesine manalı ve bedelli tarih ıska geçilebilir mi? Geçiştirilebilir mi? Akıllı bir devlet, şuurlu bir halk bu türlü bir bayramı kutlamaktan vazgeçebilir mi? Terör saldırısı olunca Cumhuriyete daima bir arada daha kararlı ve güçlü biçimde sarılınca mı tesirli ileti vermiş oluruz yoksa kutlamaları erteleyince mi?

Hangisi?