Yeniden Refah Partisi Genel Lider Yardımcısı Suat Kılıç Halk TV’de Kürşat Oğuzun sunduğu ROTA programına katıldı.

Burada gündeme dair çeşitli açıklamalar yapan Suat Kılıç’a Celal Şengör’le yaşadığı tatsızlık sorulunca Kılıç yaşadığı hadiseyi şöyle anlattı:

“AHMAKÇA BİR TARTIŞMA”

“Haliç Kongre Merkezi’nde bir programda, oturumlardan birine ben de davetliydim. Yeniden Refah Partisi Siyasi İşler Lideri olarak, CHP Genel Sekreteri, İYİ Parti Genel Sekreteri ile bir oturumda, Necati Özkan’ın moderatörlüğünde konuşacaktık.

Öncesinde bekleme odasında beklerken içeriye Fatih Altaylı ve Celal Şengör gelip oturdular.

Fatih Bey’le muhabbete tutuştuk, muhabbet beşeri ve ilahi sistemler konusuna geldi ve mevzu buraya gelince Celal Şengör oturduğu yerden “Haşa, Allah yok” dedi. “Siz neyi tartışıyorsunuz, olmayan bir şeye nazaran ahmakça bir tartışmanın içine giriyorsunuz. Bakıyorum, okumuş yazmış beşerler olmayan bir şeye varmış üzere inanıyorlar.”

Ben Şengör’e itiraz ettim: “Ben burada inanmış bir insan olarak bulunuyorum ve bu kelamlarını direkt bana yönelik, inancıma yönelik, rabbime yönelik bir taarruz olarak görüyorum. Sözlerinizi lütfen kesin ve özür dileyin.”

“AYDIN KAYMASI DİYORUZ”

İnatla ve ısrarla kelamlarına devam etti. Ben de ayağa kalkıp yanına kadar gittim, inançsızlığından rahatsız olmadığımı, kendisine yakışan formda aslında inançsızlık ve imansızlık olduğunu lakin benim inancıma hürmet duymanın da kendisi için bir misyon ve ödev olduğunu hatırlattım.

Medya tartaklama biçiminde yansıdı lakin ben bundan kendimi tenzih ederim, öfke idaresini bilen bir siyasetçiyim. Fatih Bey sağ olsun, ortaya girip yatıştırıcı bir formda, “Büyütecek tarafta yaklaşım içinde olmayın” diyerek ikimizi de uyardı. Altaylı, profesöre dönerek: “Sayın Bakan, sizin inançsızlığınıza saygı duyarken, siz niçin onun inancına saygısızlık ediyorsunuz?” halinde. Bahis böylelikle tatlıya bağlandı. Tabir yerindeyse acı bir hadise. Maalesef buna “aydın kayması” diyoruz, aydın yabancılaşması.

Bu devletin kendi kuruluşlarında okuttuğu bir insanın kendi toplumuna ve toplumun ruh köküne, inancına bu kadar yabancılaşması, inançsız olabilir ancak inançsız insanlara karşı bu kadar ahlaksızca yabancılaşması ve kopması hakikaten dramatik bir durumdu. Ondan ötürü çok üzgünüm, keşke bu türlü bir şey yaşanmasaydı.”